Tilda paspopje

Vandaag had ik mezelf opgelegd (wat klinkt dat raar, ik vond het leuk hoor!) om aan een nieuw project te beginnen. Een van mijn eerste Tilda knutsels was een paspopje, die staat nog steeds mooi te zijn in mijn pronkkast. Die kast is ondertussen een soort museum geworden, wat oorspronkelijk bedoeld was als boekenkast is nu een uitstalplek geworden voor al mijn dierbare schatten.
Maar ook mijn eerste zelfgemaakte knutselwerkjes, zoals een speldenkussentaartje en mijn eerste paspopje. Echt waar, elke vrouw die hier op visite komt loopt altijd eerst naar de kast om te kijken naar al die hebbedingen achter glas. Regelmatig krijg ik het verzoek om een paspopje te maken, dus vandaar dat de naaimachine weer van stal gehaald werd. Ik moet altijd even moed verzamelen om aan naaiwerk te beginnen maar als de "kale" pop klaar is moet niemand me storen want dan kan ik weer even alle kantjes, knoopjes en kraaltjes op tafel uitstallen en me gelukzalig vergapen aan al dat moois.
Uiteindelijk kies ik altijd voor dezelfde stijl. Op verzoek van de dame voor wie het popje bestemd was werd het een grijs gekleed exemplaar (op de foto lijkt het blauw). Het kantje en de pareltjes die ik erop naaide komen gek genoeg altijd weer tevoorschijn, of het nu op grijs of gekleurde kleding moet. Er moet nog een standaard onder, de vleugeltjes laat ik achterwege, een paspop met vleugels gaat me iets te ver. Als een onthoofde engel of zoiets. Gelukkig binnenkort weer haakwerk!